Bir Can Gibi

Atılıverdi boynuma
Bir canan
Bir can gibi
Sıkıyor sıkıyordu
Otuz yıl diyordu
Günleri anıyordu
Arıyordu...
Yoktuk,yoktular
O ağlıyor
Tabut koşuyordu
Yapışık kaldık
Öylesine yürüyorduk
Mazinin sarhoşluğunda
Yürüdük yürüdük

Bu dünya yeni dünya

Gazete sayfaları beni yazmıyor artık
Çöp kontenyerlerinde kendimi arar oldum
Baş sayfalarda iri puntolar
Bugün bit pazarına gitmeliyim
Yerlerde sürünen eski gazetelerde
Kendi kahramanlığımı görmeliyim
Beni neden terketti bu sayfalar
Ben ki kaleler fethedenim
Nerede cephe arkadaşlarım
Bir başıma buralarda sefer sürmekteyim
Aynalar bile bakmaz oldu
Sigaramı yakmayan çakmağım
birşeyler oldu bilirim
bu dünya yeni dünya…
Nejdet KÜLÜNK

Bir sokak başındayım

Bir sokak başındayım
boynum bükük ve kimsesiz
ağlıyorum sesssiz sessiz
bu ayak sesleri kimin
ya bu çalan düdük
kaç mı diyorlar bana
kaç kez kaçtım kendimden
şimdi burdayım
şu köşe başında
kaderimle başbaşayım.

”12.12.20/16.29/Ctesi/NEJDETÎ

Rütben yok dediler

Rütben yok dediler
mır mır etti kediler
kokmuş et çengelde
kasap şöhret dediler
dediler de dediler
mır mır etti kediler
yunus hep dillerde
yunusa kefen biçtiler
vargit yunus bu iller
sana mır mır dediler.”
NEJDETÎ/12.12.20/16.26/Ctesi